‘Sinds het begin van het nieuwe schooljaar in februari 2024, krijgen we meer schoolgeld binnen’, schrijft Fred Kalanzi Kizito, het hoofd van de Kachica school.

‘Ook is de voedselzekerheid van de gezinnen verbeterd’.
‘Maar’, schrijft hij, ’ons doel lijkt wat hoog gegrepen dat 90% van de 70 huishoudens hun gezinsinkomen met 60% hebben kunnen vergroten. Dan hebben ze voldoende goede voeding voor de kinderen en houden deel over om te kunnen verkopen om schoolgeld te kunnen betalen. Het blijkt dat dit 40 van de 69 gezinnen het eerste jaar lukt. We moeten ons streefdoel bijstellen zijn blij als 60% van de gezinnen dat halen’.

‘Bij het instrueren van leraren en leerlingen in het eerste jaar werd duidelijk dat sommige onderdelen van de cursus meer aandacht nodig hebben.
Een nieuwe lichting leerlingen en hun ouders zullen dit jaar aansluiten. Ook zij zullen weer onderwezen en begeleid moeten worden. We blijven ook de gezinnen van de eerste groep bezoeken.’

‘Groeten van de kinderen, de staf en de ouders van Kachica’, schrijft Rose Muberalugo, begin maart op reis in Oeganda.

‘Ik ben dankbaar dat het gelukt is Kachica te bezoeken, een verassing voor mij en voor iedereen daar!
De ontvangst is heel plezierig en goddank blijkt iedereen in goede gezondheid.
Voor het eerst breng ik twee dagen door bij de mensen in Kamuli.
Nu kan ik ook enkele gezinnen bezoeken die de vruchten plukken van het Twee-generatie project.
De afstanden zijn te groot om ze allemaal op te zoeken.

Trots neemt Jane Nakalema ons mee door haar tuinen.
Kijk hoe goed alles erbij staat!

De bonen zijn al zover dat ze eind december gegeten kunnen worden en gedroogd voor later.
De witte kool begint al kroppen te vormen.
De zoete aardappelen en de mais worden midden januari geoogst.
Na drogen wordt de mais op de molen, die nu op school staat, tot maismeel gemalen.
Als alles goed gaat zijn er twee oogsten per jaar.

Jane vertelt: ‘Mijn leven en vooral dat van mijn kinderen is veel beter geworden vanaf het moment dat Mirembe met de andere sponsoren in Kamuli kwam. De kinderen kregen en krijgen nog steeds les, maar nu in goede gebouwen. Op school krijgen ze ook een maaltijd. Thuis kan ik mijn kinderen nu ook genoeg te eten geven.’

Met een lege maag naar school lopen en lessen volgen?

Dit is voor veel kinderen in Kamuli aan de orde van de dag!

Noodhulp is geen oplossing.
Er is structurele verandering nodig. Niet via hulp van buiten, maar voor en door de mensen zelf. De moeders maken samen met de leerlingen plannen voor de toekomst van hun eigen gezin. Als vast onderdeel van het schoolprogramma krijgen zij onderricht, instructies en begeleiding in de uitvoering.

Door de economische crisis en de droogte beheersen armoede en voedselgebrek steeds meer het dagelijks leven. Het schoolhoofd en de oudergroep van de Kamuli Childcare Nursery and Primary School (KACHICA) stuurden begin oktober een noodkreet. De honger dreigt alsnog een spaak in het wiel te steken van het laatste trimester, waarin de leerlingen voor de overgang moeten blokken.

Beroofd!
Mirembe kon, geholpen door een paar gulle donateurs, inspringen om voor drie maanden schoolmaaltijden te bekostigen. Tot ieders ontzetting werd de schoolleiding, tijdens het inkopen doen, beroofd van het hele hulpbedrag van € 5000…. Uiteindelijk slaagden we er toch in met hulp van Tusaidiane Trust genoeg bijeen te brengen om tot eind november de kinderen te kunnen voeden. Het bleek net genoeg, want de scholen sluiten eerder in november wegens de Ebola-epidemie

Maandag 10 januari 2022, Kamuli, Rakai.
Ze zijn er weer! Met een overweldigend aantal leerlingen heropent de Kamuli Childcare Nursery & Primary School.

Iedereen is blij na de schoolsluiting die in Oeganda 20 maanden duurde.
Eerst een verplichte tweedaagse training over covid maatregelen en hygiëne op school dan kunnen ze weer aan de slag.

Maar niet overal! Zo’n 5000 scholen deden niet mee. Ze waren failliet gegaan of konden niet open wegens een tekort aan leerkrachten. Deze hadden ruim twee jaar geen salaris gehad en moesten ander werk zoeken voor inkomen voor hun gezinnen.
Op andere plaatsen kwam slechts één op de tien leerlingen terug naar school. Ouders hebben geen schoolgeld of kinderen moeten noodgedwongen helpen om het gezinsinkomen aan te vullen. Veel tienermeisjes zijn zwanger geraakt of vervroegd uitgehuwelijkt.

Het schoolterrein ziet er nog leeg en verlaten uit.

Maar de nieuwe gebouwen staan, met Kalanzi Kizito, het schoolhoofd, glimmend van trots uit te kijken naar het moment dat de leerlingen weer terug mogen komen.
De scholen in Oeganda zijn nu bijna twee jaar gesloten.
De noodhulp voorzag in materialen voor het afstand-leren zodat de leerlingen, om te beginnen van de twee hoogste klassen, huiswerk kregen. De leraren helpen hen daarbij tijdens hun huisbezoeken op het platteland.
Ook de overig leerlingen krijgen nu hun huiswerk. Maar het blijft behelpen.

We hopen dat binnenkort alle leraren en leerlingen gevaccineerd kunnen worden zodat de school weer kan beginnen.