Ggaba, Kampala, 15 juni 2020. Phiona Nalweyiso en Lydia Matovu berichten.

‘Met hulp van een politieman konden we het afgesloten gebied in om foto’s te maken.
Geschokt kwamen we over geïmproviseerde vlonders en in kano’s tussen de ondergelopen marktkramen en winkeltjes. Drie maanden geleden werd hier nog levendig handel gedreven door de vrouwen van Chidfea.’

Hoog water en overstromingen, het gevolg van klimaatverandering
‘De huidige stijging van het waterniveau begon rond 1 oktober 2019 en is in 6 maanden met 1,32 meter  gestegen tot 13,32 meter op 30 april 2020. Dit is 8 cm onder de hoogste waterstand ooit gemeten’, bericht het Oegandese Ministerie van Milieu.

Dubbel getroffen
De spaarzame berichten die ons tot nu toe over het lot van de vrouwen van Chidfea in de Covid-19 crisis bereikten waren zorgwekkend. We verwachtten voor deze ondernemende, maar ook kwetsbare vrouwen, dezelfde negatieve gevolgen zoals we die in het hele land zagen. Maar door het hoogwater zijn ze dubbel getroffen.

De CHIDFEA groep was tot voor kort heel succesvol
Het gezamenlijke spaar- en kredietfonds betekent behalve een financiële basis ook een grote mate van samenhorigheid en onderlinge zorg. De 45 vrouwen vormen in groepjes van vijf elkaars kredietwaardigheid en sociaal vangnet.
De lockdown legde alle handel plat en beroofde de vrouwen van hun regelmatig inkomen.
Ze kwamen overeen hun spaargeld en hun gezamenlijk werkkapitaal onderling te verdelen om voedsel te kunnen kopen en huur te betalen.
De groepsleden hadden niet verwacht dat de lockdown zo lang zou gaan duren. Het is een strijd geworden om te overleven.

Home is no more
Het hoog heeft sommige vrouwen zowel van hun bedrijfjes als van hun huizen verdreven, het werd te onveilig om er te kunnen blijven. Hun woning op eigen land moest nu verruild worden voor een duur, hoger gelegen huurhuisje.

Ziektes
Het hoogwater is een broedplaats voor malaria en andere door water verspreide ziektes als tyfus en bilharzia. Schoon en veilig drinkwater is nu een probleem.

Een stapeling van ellende
Mercy, het kleine dochtertje van Christine Katushabe, kreeg geïnfecteerde voeten door het vuile water. Christine’s echtgenoot had een herseninfarct, waardoor zij er alleen voor staat in de zorg voor het gezin. Zij moesten weg voor het water en zijn nu hun thuis èn winkel kwijt.
Chidfea hielp hen en kocht o.a. voor haar man een draagbaar toilet.
Mevrouw Katushabe zegt niet te weten hoe haar gezin het zal overleven. Ook al zou ze weer aan het werk kunnen, ze is haar huis, winkel en werkkapitaal kwijt.
Haar verhaal is dat van veel vrouwen van de Chidfea groep: hun situatie is hopeloos.

‘Social distancing leidt tot individualisme’
schrijven Phiona en Lydia.
In al hun ontberingen kunnen de vrouwen elkaar nu niet steunen zoals ze gewend zijn. Sociale media of zoom om met elkaar te praten liggen buiten hun bereik.
‘Bovendien is beltegoed geen prioriteit als je kinderen roepen: ‘Mam, ik heb honger’ en je niets meer te bieden hebt als hoogstens één maaltijd per dag of soms zelfs alleen maar water’, vertelt een van de vrouwen hen.
Voor mensen in niet essentiële beroepen is de lockdown nog niet voorbij en niemand weet hoe lang de beperkende maatregelen nog gaan duren.
Chidfea zal straks wel steun nodig hebben om weer een start te kunnen maken, maar nu is er extra  hulp nodig: voedsel om de gevolgen van de pandemie en overstroming te kunnen overleven.

Het originele verslag van Phiona en Lydia staat hier (Engels)

Hier vindt u meer over de tot nu toe succesvolle Chidfea vrouwengroep

Lees hier verder over de Covid-19 hulpacties van Stichting Mirembe