In de oorlogen  tegen de dictators Amin eind jaren zeventig en diens opvolger Obote (1980-85)heeft dit al arme en achtergebleven gebied in Rakai veel te lijden gehad. De daarmee samenhangende uitbraak van de Aids epidemie in de tachtiger jaren veroorzaakte nog meer uiteenvallen van gezinnen en kinderen in kwetsbare omstandigheden.

In 1988 startte een Oegandees echtpaar, Mr. en Mrs. Katende, het St. Francis Orphanage Home. Zij trokken zich het lot aan van de vele weeskinderen. Met hulp van donoren en vrijwilligers groeide het opvanghuis uit tot een kleine eenvoudige school, opgetrokken uit leem, riet en golfplaten.

In de jaren 1995-2013 nam Francis Ssemakula, een oud-seminarist van de Witte Paters in Oeganda de verantwoording op zich om deze situatie te verbeteren. Via de orde van de Witte Paters kwamen er donaties binnen.

In 2004 kwamen er zes klaslokalen, een zevende werd nooit afgebouwd, twee toiletblokken en een slaapzaal voor meisjes. Ook werd een waterput geslagen. De Nederlandse Stichting Antonius was de sponsor van deze nieuwbouw. De grond waar de school op staat werd geschonken door een Oegandese dokter uit Masaka. Het eigendomsrecht is echter pas in 2014 officieel op naam van de school gekomen. Op een deel van het perceel verbouwen de dorpsbewoners voeding voor de schoolkinderen. Het surplus vormt een kleine, maar noodzakelijk bron van inkomsten.

Stichting Mirembe bekostigde in 2009 de aanschaf van schoolmeubilair. 

De vrouwengroep werd door de Stichtingen Mirembe en Melania geholpen een spaar- en kredietfonds te beginnen. Hierover kunt u elders meer lezen.( F&F Vrouwengroep). In 2010 werd in Duitsland de stichting St. Francis-Rakai Initiative Marburg opgericht met als doel deze school te steunen en de studenten te sponseren met schoolgeld. Ook bevorderen zij schrijfcontacten tussen Oegandese en Duitse studenten. Samen met deze Duitse donororganisatie werd in 2012 een project gestart om onderwijskrachten, die niet volledig gekwalificeerd waren, te helpen hun opleiding af te ronden. Over het verloop van dit project leest u hier verder. (LINK F&F Rakai Staff training)

Zomer 2013

Annie Spierings en Guus Verzellenberg bezoeken in gezelschap van Kees Ebskamp van Tusaidiane Uganda de school in Mannya. Door de schoolleiding, ouders en leerlingen worden we met veel enthousiaste dansen en toespraken ontvangen. We treffen echter een schrijnende situatie aan. De school heeft 400 leerlingen in de leeftijd van drie tot zestien jaar. Twee derde van deze kinderen heeft of een of beide ouders verloren aan Aids. Tweehonderd zijn wees, de meesten ondergebracht in pleeggezinnen. Een dertigtal de kinderen zonder pleeggezin wonen op school. Achter in een klaslokaal staan een aantal stapelbedden voor de jongens. De meisjes slapen apart in een kleine kamer. De kinderen  hebben nauwelijks eigen bezittingen. Een keer per dag wordt door  de vrouwengroep een warme maaltijd verzorgd: meestal  rijst, maïs of matoke (kookbanaan)  met bonensaus.

De school heeft geen water en geen licht. De waterput is kapot. Het water moet door de leerlingen uit een poel gehaald worden op ongeveer een kilometer afstand van de school. De watertanks zijn leeg door de droogte en de dakgoten zijn gestolen. De klaslokalen zien er verwaarloosd uit, ramen zijn gebroken. Muren en deuren zijn verveloos; alles ziet er grauw uit. Schoolborden en boekenkasten ontbreken. Tafels en banken zijn er wel. De kleuters zitten in een ruimte die afgeschermd is met riet. De ‘keuken’ bestaat uit een verzakte hut met een aantal kookplaatsen op de grond. De wasplaats  heeft een paar rieten ‘cabines’. Armoediger kan het haast niet. De toiletten zijn niet schoon en stinken door het ontbreken van water.

De directe omgeving van de school is rommelig. Door het ontbreken van gras of een verhard pad wordt bij een flinke regenbui het terrein om de school een modderboel. De leerkrachten geven in de bijeenkomst voorzichtig aan dat de verdiensten bijna te laag zijn om rond te komen; €30 voor een ongekwalificeerde onderwijzer en € 40 voor de gediplomeerden. Zij vragen hulp om hun situatie te verbeteren, maar in de eerste plaats om water en licht voor de school. Zij zijn er trots op dat een groot percentage van de kinderen goede resultaten boekt bij het landelijk schoolexamen, dat zij overigens op een naburige, wel erkende school moeten afleggen.

Ook de schoolleiding en de ouders zijn trots dat ze het in hun armoede net weten te redden! Ze doen een beroep op de donoren om hen te helpen naar betere omstandigheden voor de kinderen, ouders en leerkrachten.

Ontwikkelingen

Een paar maanden later sluiten St. Francis-Rakai Initiative Marburg, Stichting Mirembe en Tusaidiane Uganda een samenwerkingsovereenkomst om hen hierin te steunen. Tusaidiane Uganda legt niet alleen de waterzuiveringsinstallatie en zonne-energie aan. Lees hierover verder in F&F project 7027. Zij wordt ook de zaakgelastigde van de Duitse en Nederlandse donoren en helpen de leiding van de school orde op zaken te stellen.

Zij staat aan de wieg van de nieuwe organisatie waarin het schoolbestuur en de ouders zich verenigen: St. Francis Little Birds Community Development Association.

Lees verder over de stormachtige ontwikkelingen.